زمینه و نوع مطالعه: مطالعه مروری روش های سترونی لوازم جراحی.هدف: بیان نحوه سترونی و استریلیزاسیون لوازم و تجهیزات.روش کار: مطالعه مروری با استفاده از منابع مختلف منتشر شده در ارتباط با روش های متنوع سترونی و استریلیزاسیون.نتایج: درک و اجرای مناسب تکنیک های استریلیزاسیون برای عمل جراحی موفقیت آمیز از جمله موارد کلیدی و حیاتی است. استریلیزاسیون یک اصطلاح دقیق به معنای فرآیند از بین بردن تمام میکروارگانیسم ها درون یا روی یک شی است از جمله باکتری ها، ویروس ها، هاگ ها و قارچ ها میباشد. استریلیزاسیون می تواند از طریق روش های شیمیایی یا فیزیکی، با مزایا و معایب مختلف از جمله سرعت، کاربرد، عوارض و هزینه ها انجام شود. احتمال وجود یک میکروارگانیسم زنده بر روی یک محصول پس از استریل شدن، سطح تضمین استریلیتی آن محصول نامیده می شود. جهت استریل کردن اکثرا از بخار تحت فشار، حرارت خشک، گاز پر اکسید هیدروژن استفاده می شود. طبق یک طبقه بندی تجهیزات به سه دسته بحرانی، نیمه بحرانی و غیر بحرانی طبقه بندی میشود. اساساً، تجهیزات بحرانی مواردی هستند که در صورت آلوده شدن، به دلیل تماس با جریان خون یا بافت های استریل، با خطر بالینی برای ایجاد عفونت مرتبط هستند این دسته شامل مواردی مانند ابزار جراحی، کاتتر، سوزن و ایمپلنت است که همه آنها باید استریل شوند تجهیزات نیمه بحرانی آنهایی هستند که در تماس با غشاهای مخاطی یا پوست سالم قرار می گیرند، مانند لوله های نایی، لارنگوسکوپ ها و پروب های مری این موارد باید در معرض استریلیزاسیون قرار گیرند تجهیزات غیر بحرانی آنهایی هستند که فقط با پوست سالم تماس دارند، مانند گوشی پزشکی، کاف فشار خون و تخت خواب های چرخ دار برای انتقال بیمار این موارد را می توان با ضدعفونی کننده های سطح متوسط، ضد عفونی کرد. نتیجه گیری نهایی: مراحل استریلیزاسیون جهت رسیدن به اطمینان لازم نیاز به مونیتورینگ دقیق دارد و باید به شکلی اصولی و علمی صورت پذیرد تا از عفونت ها و عوارض ناخواسته جلوگیری گردد.